۰۷مرداد
روشهای درمان زخم دیابتی
مدت کوتاهی پس از آن که DFUs در قرن ۱۹ توصیف شد ، رایج‌ترین رویکرد درمانی ، bedrest طولانی بود . دکتر فردریک Treves ( ۱۸۵۳ - ۱۹۲۳ ) در مدیریت of انقلابی ایجاد کرد که سه اصل مهم در درمان DFU ایجاد کرد ، که همچنان اساس مراقبت روز مدرن است : debridement تیز ، بارگیری کم ، و آموزش پای دیابتی . ۷ ساختمان بر روی این اصول ، ارکان درمانی امروزه شامل موارد زیر هستند : مراقبت از زخم موضعی با debridement جراحی ، تهیه لباس مرطوب و عروقی ، ارزیابی عروقی ، درمان عفونت فعال و کنترل glycemic ( جدول ۱ ) . ۸ - ۱۰ علاوه بر این اصول ، مراقبت پای دیابتی چند رشته‌ای در حال تبدیل به یک بخش اصلی درمان است .جراحی debridement Wound شامل حذف همه necrotic و بافت devitalized است که با التیام ، و همچنین اطراف callus ناسازگار است . این فرآیند به تشکیل بافت granulation کمک می‌کند و فشار پا پا را در مناطق callused کاهش می‌دهد . ۹ debridement نیز نقش مهمی در کنترل آلودگی ایفا می‌کنند چون بافت‌های devitalized یک nidus برای تکثیر باکتری ایجاد می‌کنند ، به عنوان مانع فیزیکی برای آنتی‌بیوتیک‌ها عمل می‌کنند و پاسخ ایمنی را به مبارزه با عفونت محدود می‌کنند . انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا ( IDSA ) و انجمن شفا خانه‌ها ( WHS ) debridement تیز را بر عامل‌های debridement موضعی توصیه می‌کنند ( به عنوان مثال ، autolytic پانسمان و یا debridement زیستی ) . ۸ ، ۹ debridement شارپ در چندین آزمایش بالینی موثر تشخیص‌داده شده‌است ، اگرچه داده‌های کلی محدود هستند . ۱۴ - ۱۴ انتخاب لباس پوشیدن heterogeneous است ، بنابراین هیچ یک از لوازم آرایش برای همه انواع زخم ایده‌آل نیست . به طور کلی توافق شده‌است که هدف یک پانسمان ، ایجاد محیطی مرطوب باشد که granulation ، فرایندهای autolytic ، رگ زایی ، و مهاجرت سریع سلول‌های epidermal در پایه زخم را ترویج می‌کند . ۹ ، ۱۱ ، ۱۵ ، پانسمان انتخاب‌شده همچنین باید برای مدیریت exudates زخم اضافی مناسب باشد . طیف گسترده‌ای از انواع لباس در دسترس هستند و در حال حاضر چندین نوع لباس مورد مطالعه قرار گرفته‌است . در حال حاضر ، داده‌های کافی برای توصیه کردن هر نوع لباس خاص وجود ندارد . زیربند ۹ - ۹ - ۹ - بارگذاری تنش برشی Plantar که جز افقی نیروهای واکنش زمینی است و به درجه کمتری فشار کف پا عوامل مسبب اصلی رشد و التیام ضعیف of هستند . فشار کف پا و تنش برشی از a بخش حیاتی بخش مراقبت از درمان زخم دیابتی است چرا که بهبود درمان را ترویج می‌کند و از وقوع دوباره آن جلوگیری می‌کند . ۱۱ بارگیری غیر ممکن را می‌توان توسط مکانیزم‌های زیادی از جمله تغییر کفش ، پوتین و روروئک به دست آورد . ۱۱ انتخاب کیفیتی باید براساس محل زخم و تاریخچه بیماری شریانی محیطی ( PAD ) باشد . ریخته‌گری اتصال کل ( TCC ) اغلب به عنوان وسیله استاندارد طلا در نظر گرفته می‌شود ، اگر چه TCC ، و دیگر دستگاه‌های غیر قابل‌حمل ، نباید در افرادی با PAD یا عفونت مورد استفاده قرار گیرند . مطالعات ۹۱۷ نشان داده‌اند که هر دو روروئک از زانو و زانو تا ۸۷ % افت فشار کف پا را کاهش می‌دهند ، چون فشار کف پا را برای کل سطح تحمل پا ، و همچنین پایین پا ، از طریق دیواره دستگاه توزیع می‌کنند . ۱۸ دستگاه که تا مچ پا گسترش می‌یابند ، به طور کلی برای این دلیل موثر نیستند . [۱۸ ] اگرچه یک آزمایش کنترل‌شده تصادفی ( RCT ) وجود داشت که نشان‌دهنده نرخ‌های درمان مشابهی بین TCC و روروئک بود ، مطالعات متعددی وجود دارد که نشان می‌دهند بارگیری غیر برداشتنی ، از لحاظ زمان برای التیام و درصد التیام زخم‌ها موثرتر است . در حالی که TCC به طور تاریخی به عنوان استاندارد طلایی مورد توجه قرار گرفته‌است ، مشخص می‌شود که هر ابزار غیر فعال زانو می‌تواند به نتایج مشابهی دست یابد . این کار با گروه کاری بین‌المللی براساس دستورالعمل‌های اجماع نظر Diabetic پا ( IWGDF ) همخوانی دارد . به طور کلی ، با در نظر گرفتن یک دستگاه non با قابلیت جدا شدنی چون استاندارد طلا همچنین اجازه می‌دهد که گزینه‌های بارگیری موثر در مکان‌هایی که در آن‌ها مهارت‌ها در ریخته‌گری موجود نیستند ، موثر باشد .
کفش‌های offloading ، کفش‌های cast و کفش‌های موقتی سفارشی برای درمان DFUs موثر هستند ، اگرچه شواهد فقط از مطالعات گذشته‌نگر حاصل می‌شود . توصیه می‌شود که این گزینه‌ها برای ترمیم پا پا در بیماران مورد استفاده قرار گیرند که در آن‌ها وسایل بالا زانو زده می‌شوند و یا در التهاب التهاب کف پا دیده نمی‌شوند . در صورتی که سایر biomechanical غیر فعال موجود نباشد ، فوم felted با کفش مناسب می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد . اگر مدیریت محافظه‌کار در یک بیمار با ریسک بالا شکست‌خورده باشد ، تنها باید استفاده شود . ۱۷
